توماس ادیسون در مقابل نیکولا تسلا. راجر فدرر در مقابل رافائل نادال. رئال مادرید در مقابل بارسلونا. دنیا پر است از رقبای عالی٬ و حوزه تلفن های هوشمند هم استثنا نیست.

رقابت بین آیفون و تلفن های مبتنی بر اندروید برای اهالی جامعه فناوری مثل شهرآورد است.

اکثر کاربران امروزی وفادارانه مزایای دستگاه انتخابی خود را به شما می گویند و دلایلی هم ردیف می کنند که چرا انتخاب خودشان از انتخاب سایر افراد روی کره خاکی بهتر است!؟ اما افرادی که هنوز به انتخابی بین تلفن اندرویدی و آیفون نرسیده اند٬ شاید به کمی کمک نیاز داشته باشند. پس بیایید یک راست سر اصل مطلب که بیان نقاط قوت هر یک از رقبای این مقایسه باشد٬ برویم.

تلفن اندرویدی: سیستم عامل متن باز

آنچه کاربران این تلفن ها دارند یک سیستم عامل متن-باز است که در دنیا نیز فراگیرتر از بقیه شده. تولیدکنندگان٬ اوپراتورهای مخابراتی٬ توسعه دهندگان مستقل و کاربران زرنگ می توانند در آن تغییراتی به دلخواه خود به وجود بیاورند.
این سیستم عامل قابلیت شخصی سازی زیادی دارد٬ و به شما امکان تغییر ظاهر با استفاده از پروژه هایی نظیر Cyanogenmod و Paranoid Android و MIUI را نیز می دهد. علاوه بر این امکان دریافت اپلیکیشن ها از بازارچه های مستقل نیز به کمک کاربران و توسعه دهندگان آمده.

آیفون: اپلیکیشن ها

 اپل به داشتن رابطه ای نزدیک با توسعه دهندگان معروف است. از همین رو در میدان اپلیکیشن ها٬ داستان رقابت تلفن های اندرویدی و آیفون کمی با مورد قبلی متفاوت است. اپل مدت ها در این زمینه پیشتاز بود٬ اما در حالی که آخرین آمار اعلام شده از طرف این شرکت بیانگر وجود 900 هزار اپل در اپ استور است٬ گوگل 975 هزار اپ در پلی استور دارد.
کاربران هر دو سیستم عامل از کیفیت اپلیکیشن های موجود برای سیستم عامل خود دفاع می کنند ولی چیزی که جای بحث ندارد٬‌ زمان عرضه است. iOS تقریبا همیشه زودتر اپلیکیشن های جدید را دریافت می کند. شاید این نیز در آینده تغییر کند ولی در حال حاضر٬ اپلیکیشن ها زودتر در سیاره سیب فرود می آیند.

تلفن اندرویدی: انعطاف پذیری اپلیکیشن ها

اندروید و گوگل انعطاف بیشتری در مقابل اپلیکیشن ها دارند. کروم٬ اوپرا و فایرفاکس روی اندروید قابل نصب هستند ولی حضور دو تای اولی در آی او اس با محدودیت هایی همراه است و حضور سومی توسط موزیلا به دلیل رفتار اپل به تعویق افتاده. به بیان دیگر٬ اپل با توجه به معیارهای خود سختگیرانه رفتار می کند و این چیزی نیست که به این زودی تغییر کند.

تلفن اندرویدی: به اشتراک گذاشتن داده ها

در اندروید شما یک قابلیت به اشتراک گذاری به نام intents دارید که به تان امکان می دهد داده هایی نظیر متن٬ عکس یا لینک را بین اپلیکیشن های خود به اشتراک بگذارید.
با نگه داشتن انگشت و لمس دکمه Share می توان فهرستی از اپ ها را داشت و محتوا را به آنها منتقل کرد. این شاید مورد کوچکی به نظر برسد ولی کار با اندروید را در بسیاری زمینه ها سریع می کند.

آیفون: حمل آسان تر و ارگونومی

وقتی بحث بر سر اندازه باشد٬ آیفون ها ابعاد معقول تری دارند و سبک تر هستند. کافی است آیفون 5 را در کنار اچ تی سی وان یا گلکسی اس 4 بگذارید. قطعا حمل آیفون 5 به خاطر ابعاد و وزن پایین تر٬ آسان تر است.
به خاطر اندازه اش کار یک دستی با آن هم راحت تر است. البته شاید آیفون های بعدی با نمایشگری بزرگتر عرضه شوند٬ در این صورت باید دید اپل وزن و ابعاد خود تلفن را چطور کنترل می کند تا همچنان ارگونومیک باقی بماند.

آیفون: ثبات

یکی از دلایل آی او اس برای اینکه سرش را جلوی سیستم عامل متن باز اندروید بالا بگیرد این است که iOS بر روی تمام دستگاه ها٬ یک جور است.
برای روشن کردن وای فای شما محیط ها و عملکردهای مختلفی را در دستگاه های اندرویدی می بینید٬ نکسوس 4 با اچ تی سی وان فرق دارد و گلکسی اس 4 با اکسپریا Z
البته داشتن رابط های کاربری متفاوت٬ یک مزیت هم دارد و آن امکان شخصی سازی بیشتر است. در آی او اس ثبات و سادگی برای انجام کارها مد نظر بوده و به عنوان مثال می توانید با یک رمز عبور تمام دستگاه های اپلی خود را همگام سازی کنید٬ اما در اندروید اولویت های دیگری وجود داشته

بعضی ها می گویند متن باز بودن اندروید٬ به خصوص با وجود دستگاه هایی که گاه خام و بی کیفیت هستند٬ باعث می شود مانند شمشیری دو لبه عمل کند.
اگر کسی هستید که مدام از سرویس های آنلاین گوگل استفاده می کند٬ اندروید با آنها به خوبی دمساز شده، ولی لذت شما از اندروید تا حدی هم بستگی به تلفنی که خریده اید دارد.

نتیجه گیری در این طور رقابت ها کار درستی نیست. زیرا می توان تعبیر بالا را بسط داد و گفت که هر دو سیستم عامل و رویکردهای شرکت ها در قبال محصولات شان٬ مثل شمشیر دو لبه هستند.
آیا شما ثبات نرم افزاری٬ ارگونومی٬ و اپلیکیشن های سریع الوصول را ترجیح می دهید یا در آن سو٬ سیستم عاملی متن باز با امکان شخصی سازی وسیع٬ انعطاف پذیری بهتر و اشتراکات زیاد بین اپلیکیشن ها، و البته نمایشگرهای بزرگ را؟